وبلاگ کهنوشیا کهنوشیا سیل کدن داره/صاحب وبلاگکش وبلاگکش خیلی باحاله/مرام کهنوشیا کهنوشیا هیج جانداره/باغ وبر منه کهنوش تماشا داره /بی کوها وچشمه هاش سرصدا داره/زون مرد م کهنوش خیلی نازاره/مردم کهنوشیا کهنوشیا مهمونوازن /اگه توبیا کهنوش بیای کهنوش ورت جا منازن        

----------------------------------------------بهنام وبهناز

-----------------------------------------------------------------------------------فرشاد از همدان

من نشاني از تو ندارم اما نشاني ام را براي تو مي نويسم: درعصرهاي انتظار،به حوالي بي کسي قدم بگذار! خيابان غربت را پيدا کن و وارد کوچه پس کوچه هاي تنهايي شو! کلبه ي غريبي ام را پيدا کن، کناربيدمجنون خزان زده و کنارمرداب ارزوهاي رنگي ام! درکلبه را باز کن و به سراغ بغض خيس پنجره برو! حرير غمش را کنار بزن! مرا مي يابي

---------------------------------------------------------مهدی از همدان
 

 یادمان باشد که قصه ى کودکانمان را

با “یکى بود یکى نبود” آغاز نکنیم

ازابتدا به آنها بیاموزیم که اگر یکى نباشد

دیگرى هم نیست…

==============================================================

 بعضي زخــــم ها هســــــت كه هـــــــــر روز بــــايـــد روشونو باز كنــــي

و نـــــــــمـــــــــــــك بپـــــــــــاشــــــــــ ــــي ...

تــــــــا يــــــــــادت نـــــــــــــره كه ســــــــــــــراغ بعضـــــــــــي آدمـــــــــــــا

نبــــــــــــــــــــايـ ـــــــد رفـــــــــــت ، نــــــــــــــبـايـــد! ! !

===================================================== 

به نسل های بعد بگویید ...

که نسل ما نه سر پیاز بود نه ته پیاز ...

نسل ما خود پیاز بود ...

که هر که ما رو دید گریه کرد

 sam 

 ================================================================

 حالمان بد نیست غم  - کم می خوریم            کم که نه - هر روز کم کم میخوریم

     آب می خواهم - سرابم می دهند             عشق می ورزم - عذابم می دهند

     من نمی دانم کجا رفتم به خواب                از چه بیدارم نکردی ؛ آفتاب 

    خنجری بر قلب بیمارم زدند                    بی گناهی بودم و دارم زدند

====================مطلب ارسال شده توسط سام

 می برم لذت من از آب وهوای روستا ,کوه ودشت و چشمه و بانگ ونوای روستا,صبحدم بیدار میگردم من از بانگ خروس,تاکنم رو سوی درگاه خدای روستا,می برم من لذت از آوای چوپانش ولی,لذتی بس بیشتر از کدخدای روستا,گاو وگوساله بزغاله ومرغ وخروس,پرسه میزنند لابلای روستا,جای بنز پاترول وپیکان بود اسب والاغ ,مرکب رهوار بی چون و چرای روستا,کربلایی مش علی وکاکه براتعلی ,پیرمردان غیور وباصفای روستا,از صدای بغ بغ بزغاله های روستا ,دخترانش شال میبندن دور سر که هست ,در میانش مهره ای از کهربای روستا,در اتاقی گرم گرد کرسی مادربزرگ ,قصه می گوید برای بچه های روستا ,میرسد در صبح باران عطروبوی کاهگل,ازدر و دیوار وبام وهر سرای روستا ,هست بازار طلا در روستا بی جلوه چون,خرمن گندم بود کوه طلای روستا,در عروسی بارها دیدم که شبها همچو ماه,میدرخشد دست داماد از حنای روستا,از زمانش درس عفت باید آموزیم هست,مایه عز وشرف حجب وحیدی روستا,هرچه میگردم درون شهر میبینم که نیست,آن کلاس وگیوه وشال وقبای روستا,بنده,,سیمرغم,,نمیخواهم ببینم هیچ وقت,خوشکی و ویرانی و مرگ فنای روستا ((نعمت شرفی-محله قلا)).